Vandaag een late blogpost.
Het zat namelijk een beetje tegen.
Het begon van de week al toen ik aan "het huiswerk" wilde gaan beginnen.
Zat ik heerlijk geïnstalleerd met wol en haaknaald aan de keukentafel, moest mijn tablet zonodig een upgrade doen.......Aangezien ik de instructiefilmpjes en het patroon via dat ding altijd bekijk moest ik dus even wachten....
Na deze kleine oponthoud kon ik eindelijk beginnen aan het eerste lapje. Met koptelefoon op, want manlief had besloten om voetbal te gaan kijken.
Ik haak altijd met de instructievideo mee.....deze zijn zo duidelijk gemaakt dat ik samen met Esther het eerste lapje haak. Ze is een goede juf, mijn complimenten hoor!
Deze week kwam mij de te maken steek wel heeeel erg bekend voor. Verhip!
Het is de judithsteek, die ken ik nog van de Cal 2015 ;-)
En ook dit lapje heeft weer een prachtige structuur!
De 4 lapjes waren redelijk vlot klaar.
Maar toen wilde ik gisteren dé foto's gaan maken.
Elke week is het een ritueel geworden, in de tuin, op onze zelfgemaakte loungebank van steigerhout.
Maar de regen verpestte mijn geplande fotoshoot :-(
Oke....ik ben dan wel aan het "Dansen in de regen" maar de regenbuien die in mijn tuintje voorbij kwamen vond ik gewoon niet leuk meer.
Dus heb ik de fotoshoot uitgesteld tot vanmiddag.
Na een dagje van rennen en vliegen, werken en met de bus naar de garage, gun ik mezelf even een momentje voor de foto's en dit blogverhaaltje.
Jaaa hier komt het mooie, lieve babyblauw helemaal tot zijn recht, 4 prachtige lapjes zijn weer klaar!
En moet je eens zien joh.....
9 verschillende structuur lapjes, ze zijn nog ongeblock hoor. Zie je het hartje eigenwijs haar hoekjes omkrullen......
maar ach.....ze mogen er zijn, toch!
Ik begin nu zwaar benieuwd te worden hoe al deze losse blokken straks een hele mooie deken gaat worden. We schieten in ieder geval al flink op!
Vandaag op de Facebookgroep van Scheepjes las ik het verhaal van Riet Olsder, de moeder van Marinke.
KLIK om te lezen.
Het heeft mij enorm ontroerd....maar ik las ook een gedeelte van herkenning.
Ooit, in het verleden heb ik ook te maken gehad met een depressie.
Gelukkig heb ik mijn depressie overwonnen, maar het is wel iets wat me blijft achtervolgen.
Het gevoel van falen, het onzeker zijn over mezelf en de druk van andere mensen die "iets" verwachten. Het is niet voor niets dat ik besloten heb geen Cal meer te organiseren.
Maar gelukkig wéét ik wanneer ik iets minder in mijn "hum" ben, dat op een dag de zon weer gaat schijnen. Ik maakte een happyboek om terug te blikken op fijne momenten. Ik probeer me zo positief mogelijk op te stellen.
En haken helpt mij ook.....het geeft rust, de uitdaging, de moed en de blijheid wanneer iets klaar is.
Ach....het zal vast voor velen een herkenning zijn.
Weet je...dan zijn de problemen van een upgrade van mijn tablet of dat het regent terwijl ik net een foto's wilde gaan maken eigenlijk maar flutproblemen hé
Dankjewel Kreafabriek, dat ik deze deken voor jullie mag maken.
Lieve Groetjes
Tertia
Wat wordt het geweldig mooi ik haak hem met een ander merk garen maar de patronen zijn geweldig en heel herkenbaar je verhaal
BeantwoordenVerwijderenHallo Tertia, ik volg je blog al een tijdje en heel soms reageer ik. Nu werd ik getriggerd doordat je ook een depressie hebt gehad. Ik ook. Er boven op komen valt niet mee. Maar het is jou (en mij) gelukt. Dus leve de positiviteit en happiness.
BeantwoordenVerwijderenMisschien moeten we een club van ex-depressionisten oprichten met alleen maar positiviteit en happiness.
weer vier mooie lapjes deze week, en je het was echt letterlijk dansen in de regen de voorbije dagen. Als je alle lapjes naast elkaar legt begint het vast al op een deken te lijken. Ik denk van hem ooit nog wel eens te maken, maar dan alleen met mijn favoriete blokjes.
BeantwoordenVerwijderenHey Tertia,
BeantwoordenVerwijderenWat zijn je lapjes weer leuk deze week. Heel mooi.
Wauw, wat een indrukwekkend verhaal van Marinke. Heel erg ontroerend en ik denk dat er meer mensen zijn met een soortgelijk verhaal. Ik ben zelf dol op lezen. En daar had ik het laatst met een studiegenoot over en hij vertelde over een boek wat hij aan het lezen was: PAAZ van Myrthe v/d Meer. Het boek gaat over een soortgelijk verhaal waarin de hoofdpersoon te kampen krijgt met een depressie en een zelfmoordpoging doet. Daarbij komt ze op de PAAZ afdeling terecht. Je wordt helemaal meegenomen in haar verhaal en hoe ze bijv. niet meer weet wat ze met haar pillen moet doen (doorslikken: maar met water of kauwen etc). Het is een intrigerend boek waarin je een heel ''mooi'' beeld krijgt van een psychiatrische patiënt. Ik heb het boek in 3 dagen uitgelezen en heb net het vervolg gehaald bij de bieb. Ik ben benieuwd.
Ik vind je deken erg mooi worden en ik vind het zo bijzonder dat deze deken ter nagedachtenis van Marinke wordt gehaakt. Ik ben heel benieuwd naar je eindresultaat.
Fijne donderdag nog.
Lieve groetjes,
Emily
(casacreaemilia.blogspot.nl)